Sinds zo'n 6 weken ben ik al backpackend New Zealand (NZ) aan het verkennen. Na een warm afscheid van familie in Melbourne, begon mijn nieuwe avontuur in het koude, slechts 7 graden Celsius, Auckland. Nu kan ik natuurlijk per dag aan jullie vertellen wat ik gedaan heb, waar ik geweest ben en wie ik ontmoet heb....... denk alleen dat de meesten dan snel afhaken. Daarom een verhaal met de meest bijzondere, aparte en relaxte momenten. In de fotoserie kun je de meeste plaatsen waar ik tot nog toe geweest ben, bekijken.

Op en top backpacker

Als je weinig of geen geld verdient, dan is dit de manier om rond NZ te reizen. Eén van de eerste dingen die je doet, is vervoer vinden. Dus daar ging ik, bijna een auto voor 3 maanden gehuurd...... gelukkig op het laaste moment aan de balie van de verhuurmaatschappij besloten het toch niet te doen. Daarvoor in de plaats een auto gekocht binnen 24 uur! Een goed uitziende, betrouwbare en zuinige Toyota Corolla en pas 20 jaar jong. Gelukkig wel met een gloednieuwe radio/MP3/CD-speler, dus waar ik ook ga met ‘Jules' het is altijd gezellig. En ‘Jules' heeft slechts 1 mankementje gehad, de achterklep wilde niet meer open...... met wat creativiteit is dat nu ook weer opgelost.

Een backpacker slaapt in een hostel, minibus of auto. De meeste hostels zijn fantastisch: gezellig, schoon en goedkoop. Ik slaap vaak met zo'n vier personen in 1 kamer, deel de badkamer, keuken en woonkamer en wissel tips uit met alle andere backpackers. Verder is er altijd (betaald) internet aanwezig, brochures met locale informatie en een boekomwisselsysteem. Dit laatste is erg handig, altijd gratis boeken: je laat het uitgelezen of saaie boek achter en neemt een nieuw boek mee. Drie hostels overtreffen alle anderen:

• Kahoe Farm Hostel, met versbereide pizza's, italiaans ijs en cappuchino's.
• Little Earth Lodge, opgezet als artistiek B&B en wordt nu als hostel gebruikt.
• Tree House, gebouwd van bomen in een bos, relaxter kan niet.

En dan het eten...... NZ heeft een goedkope supermarkt ‘Pak ‘n Save', net zoiets als de Aldi in Nederland, alleen dan met meer verse producten en van hogere kwaliteit, en daar doe ik mijn meeste boodschappen. Verder stop ik vaak bij boerderijen of lokale markten voor vers fruit, kaas en groenten of bij de sporadische Nederlandse winkel voor hagelslag, beschuit of pepernoten. Alle picknicktafels, keukens in hostels en mijn supermoderne koelbox zorgen ervoor dat ik de meeste maaltijden zelf kan bereiden. Voor een goede koffie stop ik af en toe in een cafe. Soms deel ik een maaltijd met andere backpackers, zo al een aantal heerlijke dinners met oesters, mosselen en wijn gehad. Ook is het altijd gezellig om met andere backpackers te kletsen, Uno te spelen, films te kijken en ervaringen uit te wisselen. NZ hostels bieden luxe, gezelligheid en gezelschap voor weinig geld. Zo kwam ik in een hostel Beth uit Engeland tegen met wie ik een tijdje samen heb gereisd.

Relaxte en gratis activiteiten

Op een backpackersbudget is er nog voldoende te doen in NZ. Het land overstroomt van de meest prachtige, bijzondere en uiteenlopende natuur. Soms direct naast de weg en een andere keer na een fikse wandeling. Zo zie ik donkere grotten, groene bossen, kristalhelder water, slapende vulkanen (zie video), ruige oceanen en steile bergen en dat allemaal binnen een week. En dan ben ik de ontelbare stranden nog vergeten; van wit tot zwart zand en fijn zand tot scherpe stenen. Op de plekken waar geen mooie natuur meer over is, zijn prachtige tuinen of parken aangelegd. De rest van NZ bestaat uit landbouwgrond met schapen, melk- of vleesvee. Ze hebben hier 40 miljoen schapen en slechts 4 miljoen mensen! De meeste dieren die ik zie, zijn vogels, een paar dolfijnen en zeehonden. De beroemde kiwi zag ik alleen nog op een verkeersbord.

Verder ga ik regelmatig naar musea over de NZ geschiedenis met al haar Maori's, gumdiggers en eerste Europeaanse koloniebewoners of met prachtige kunst. De langste wandelingen die ik heb gemaakt, zijn zo rond de 6 uur rond Mount Taranaki, Lake Waikaremoana en de Billy Goat Falls. De laatste was zeer bijzonder met alle geschiedenis over het kappen van bomen en supersteile paden. Eerst 2 uur omhoog en dan 4 uur naar beneden. Naderhand begreep ik de naam Billy Goat dan ook... zo steil dat alleen berggeiten er kunnen lopen. Gelukkig kon ik na daarna relaxen in één van de duizenden warm waterbronnen die NZ heeft.

Om bij al deze fantastische plekken te komen, reis ik over heel wat verschillende wegen, het meeste snelwegen. Deze naam bevat alleen wegen met veel verschillende eigenschappen. Soms een vierbaansweg, dan een smal ongeasfalteerd bergweggetje. Zo heb ik regelmatig gehad dat de snelweg half geblokkeerd is door een boom, er in 9 van de 10 gevallen geen vangrails zijn, bruggen maar uit 1 weghelft bestaan, een truck de hele wegbreedte opneemt, de weg onder water staat, er zoveel kuilen en hobbels in de weg zitten dat je beter in 't weiland er naast kan gaan rijden, dat je door alle haarspeldbochten niet harder dan 20 kilometer per uur kunt of dat er koeien, paarden en schapen op de snelweg lopen. En dat is dan de snelweg...... Op de een of andere manier heeft ‘Jules' me toch bijna rond het hele Noordereiland gebracht en zelfs tot het meest Noordelijke punt: Cape Reigna.

Speciale vakantiemomenten

Zoals sommigen van jullie misschien wel weten, zou ik in NZ net als in Australië een deel gaan werken. Ik had een baanaanbieding van Pakiri Beach Rides, maar heb besloten het niet te doen. Ik kies ervoor om te reizen, genieten en relaxen! En ik kan altijd weer werken als ik weer terug ben in Nederland (is de economische depressie al voorbij...?).

Dan nu de speciale momenten, eigenlijk zijn het de kleine dingen die het bijzonder maken. Een mooi boek lezen in de voorjaarszon op een verlaten steiger in een havenstadje. Uitwaaien op één van de mooiste stranden in de wereld. Paardrijden door de heuvels vol met schapen en lammetjes. Een beschuitje met aardbeien eten bij een eindeloze waterval. Al dagdromend met een kopje thee over de zee uitstaren.

Eén plek is zeker mijn favoriet: Black Jack Lodge in Kuaotunu (Coromandel). Het hostel ligt aan het strand. Er komt een klein riviertje uit dat in de zee stroomt en er is een schattig dorpje met een café waar ze goede koffie maken. Wat wil je nog meer?!? 's Ochtends uit bed struikelen om weer op het strand neer te ploffen. Rond lunchtijd een cappuchino drinken in het café en de krant lezen. Dan een verfrissende duik in de zee, een lange wandeling of de omgeving met een kayak verkennen. Daarna te dinneren met een goed glas wijn op een veranda van het hostel. Jullie kunnen het wel raden, dit is een plek waar ik nog een keer naar terug ga. Van 14 tot 22 januari ben ik weer te vinden in de Black Jack Lodge.

Vertoeven bij Nieuw-Zeelanders

Om niet alleen (Duitse) backpackers tegen te komen, verblijf ik af en toe bij Nieuw-Zeelanders thuis. Ze leer ik wat meer van de cultuur, woon soms weer in een echt huis en krijg NZ eten. Ik verbleef eerst een week bij Ross en Jo op hun boerderij Ratanui, vlakbij Raglan. Vier uur per dag hielp ik Jo met het verplaatsen van koeien/schapen naar een ander weiland. Mijn deel was meestal het openen en sluiten van hekken. Een beetje tuinieren, een lammetje met de fles melk geven en het inenten van 216 lammeren. Daarvoor in de plaats kreeg ik heerlijke maaltijden, mijn eign cottage met bad en de mogelijkheid om Sam te rijden. Ook mocht ik mee naar vrienden of om fish en chips in de haven te eten.

Ross en Jo hadden geregeld dat ik bij Lucy en haar dochter Denise in New Plymouth kon overnachten. Een superaardige oudere vrouw die mij over alle bezienswaardigheden vertelde en voortreffelijke maaltijden kookte. Ook kon ik daarna bij haar kleindochter Kylie in Napier verblijven.

Tot slot blijf ik nu zo'n 10 dagen bij Linda en Stuart Cottle. Ik zou een paard gaan trainen voor endurancewedstrijden. Vlak voor dat ik kwam, is het paard gewond geraakt en hield het werk voor mij op. Dus ik woon nu in een prachtig huis, paarden in de weilanden, heerlijk eten en goed gezelschap en ik mag er niets voor doen. Geen werknemer, gewoon een gast! Ook ga ik af en toe mee naar hun vrienden, shows en endurancewedstrijden. Gastvrijheid op en top! De paarden van Linda en Stuart kun je zien op deze website.

Eind november ga ik met de veerboot van het Noorder- naar het Zuidereiland. Daar ga ik vrolijk door met wat ik nu doe: relaxen, lange wandelingen maken en genieten. O ja al mijn contactgegevens staan onder de pagina profiel. En nog bedankt voor alle leuke reacties!

Groetjes Laura

PS Op een wandeling kwam ik onderstaand gedichtje tegen, die ik jullie niet wilde onthouden...

Dust if you must

Dust if you must, but wouldn't it be better

To paint a picture or write a letter

Bake a cake or plant a seed

Ponder the difference between want and need

Dust if you must but the world's out there

With the sun in your eyes, the wind in your hair

A flutter of snow, a shower of rain

This day will not come around again

Dust if you must but there's not much time

With rivers to swim and mountains to climb

Music to hear and books to read

Friends to cherish and life to lead

Dust if you must, but bear in mind

The time will come and it's not kind

And when you go, and go you must

You yourself will make more dust