Na vier maanden vakantie vieren en af en toe wat werken voor kost en inwoning, is het dan toch tijd om aan een baan te gaan denken. Er is in Australië een organisatie (VisitOz) die backpackers 'gemakkelijk' aan een baan met paarden kan helpen in de outback. Hiervoor volg je eerst een trainingsweek op een ranch een uur vanaf Gympie in Queensland. En aan het einde van de week heb je gegarandeerd de 'baan van je dromen', aldus de advertentie. Hieronder een kort verslag van mijn zoektocht naar een baan met enkele foto's.

VisitOz: Jaylyn Downs en polocross

Met 16 backpackers ging ik op weg naar Goomeri om verdeeld te worden over de verschillende trainingsranches en outback bestendige kleding te kopen. Ja... ja... ik heb ze nu ook... jeans met geruite blouses. Samen met Nina uit Duitsland werd ik vervolgens opgepikt door Justin Hafey van Jaylyn Downs. Dit is een ranch waar ze voornamelijk paarden fokken en trainen voor polocross en camp drafting, een onderdeel van rodeo. Polocross is een teamsport en een soort mix tussen polo en lacrosse.

Tijdens het werken op de ranch had ik mijn training samen met Nina en Lana. Lana kwam voor enkele weken terug naar Justin's ranch voor een korte pauze tussen twee banen. We maakten lange dagen van 7 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds met veel paardrijden, vaak zo'n 4 uur per dag. En natuurlijk de activiteiten die je outback bestendig moeten maken:

• Bomen kappen met een kettingzaag
• Een veld bewerken met een tractor
• Het opnieuw omheinen van een weiland
• Rijden op een motor
• Bijeendrijven van koeien

Helaas bleek het VisitOz niet te lukken om voor Nina, Lana en mij een baan te vinden.... ook al garanderen ze dit wel. Blijkbaar slaat de recessie nu ooktochtoe op het Australische platteland. Gelukkig bood Justin met zijn gezin (Lyndal, Emma, Beth, Laura en Dan) aan dat we zo lang mochten blijven, totdat we een baan vonden. Zij moesten alleen wel een heel weekend op pad voor polocross en hadden geen ruimte meer voorin de vrachtwagen. Dus daar gingen we met z'n drieeën voor vijf uur achterin de truck op weg naar Killarney. Ook de tenten waren overvol en zo konden we buiten slapen onder de sterren. Gelukkig was het warm genoeg! Overdag hadden we alle tijd om naar de wedstrijden te kijken en 's avonds gezellig rond het kampvuur te zitten.

Na een weekend polocross waren we op maandag weer terug op de ranch Jaylyn Downs. Hier werkten we voor Justin en wachtten op telefoontjes van potentiële werkgevers. Nog een week ging voorbij en geen baanaanbiedingen die meteen zouden starten. In het weekend nog een aantal polocrosswedstrijden, deze keer op de thuisbasis van Justin en zijn gezin in Tansey. Dat hield voor ons in: handen uit de mouwen in de keuken een maaltijd bereiden voor 130 mensen. In de schaarse vrije tijd kijken naar polocrosswedstrijden en 's avonds bezatten met wodka in de kantine.

Op zondagavond was er dan toch de eerste serieuze baanaanbieding, die meteen zou starten. En wel op een cattle station in Cape York, het noordelijkste puntje van Australië. Alleen niet met paarden.... wat doe je dan. Het gaat om een baan als kamermeisje/kok/manusje van alles voor de toeristen die het cattle station bezoeken. Na een uur wikken en wegen heb ik toch besloten om het te doen.

Een baan in de outback: Merluna station

Via een autotocht, busrit, korte rit in een andere coach, twee vliegtuigen en nog een autorit was ik na twee dagen reizen op de plaats van bestemming: Merluna station (http://www.merlunastation.com/). Sprak ik in mijn eerdere berichten over de outback, dan was dat echt niets vergeleken bij dit. Ik zit nu op een plek waar het dichtstbijzijnde dorp 120 km rijden is, de buurman 45 km verderop zit, mijn mobiele telefoon geen signaal meer heeft, de post één keer per week op woensdag voor de deur landt met het postvliegtuig en een snelweg van zand, die alleen geschikt is voor 4wd voertuigen. En daar woon/werk ik nu.... O ja en in elke rivier zitten krokodillen.

Het is een oase van rust als de toeristen een dagje weg zijn, heerlijk weer (altijd boven de 30 graden), redelijk groen voor het droge Australië en gelukkig af en toe internet via een satteliet. Het werk is op zich wel te doen. Het zijn wel lange dagen, van 7.30 uur 's ochtends tot 8.30 uur 's avonds, met een paar korte pauzes om te eten, om te kleden of te lezen. Het is gezellig om met de toeristen van over de hele wereld te kletsen, alleen het niet paardrijden mis ik toch echt wel.... Schoonmaken van kamers, toiletten & douches, bedden opmaken, koken en opruimen horen tot mijn dagelijkse bezigheden. Straks kom ik nog terug als een volleerde huisvrouw

En dan heb ik nog één fantastische bezigheid, namelijk de baby wallabie ‘Bennie' verzorgen. Een paar weken geleden heeft Michelle (eigenaresse van Merluna station) een wallabie aangereden en Bennie kwam levend te voorschijn uit de buidel. Soms volgt hij me overal, krijgt hij zes keer per dag melk en slaapt in een oude aardappelzak. Een welkome afwisseling voor de rest van mijn baan.

De komende tijd ben ik eigenlijk alleen bereikbaar via de email. Wanneer je me wilt bellen dan kan dit op: +61 740 603 209 of +61 740 603 225. Dit is het nummer van Merluna station. Mijn mobiele telefoon, zowel het Nederlandse als Australische nummer, werken hier niet. Het is acht uur later dan in Nederland. Een goed moment om te bellen is als het bij jullie 12 uur 's middags is. Een kaartje kun je natuurlijk altijd via het postvliegtuig sturen naar:

Merluna station

Laura Mout

Private Mail Bag 70

Cairns MC QLD 4870

Australia

Over een maandje zal ik jullie weer laten weten hoe mijn eerste weken werken en het bezoeken van een rodeo in het dorpje ‘Laura' zijn bevallen!

Groetjes Laura