Exact dezelfde werkgever (Merluna station) als in de maanden juni en juli, alleen compleet ander werk. De afgelopen drie weken waren vol met cattle station werk: reparen van omheiningen, bijeendrijven van koeien met paarden en quad bikes en zelfs het besturen van een bulldozer. Tussendoor was er nog tijd voor een rodeo, een drinkspel en het verzorgen van de nieuwe baby wallabie ‘Billy'. Ook bij dit verhaal kun je enkele foto's bekijken.

Ruig outbackwerk

De eerste week stond in het teken van het reparen van omheiningen. Samen met Holly MacLean heb ik zo'n 55 kilometer omheiningen gecheckt op de quad bike. We gingen dwars door weilanden, uitgedroogde rivierbeddingen en kuddes met koeien. Helaas kon de quad bike het niet helemaal aan en strandden we midden in het weiland aan het einde van de dag... Wat doe je dan? Geen mobiel netwerk, zonder radio, enkele wilde stieren, een kapot voertuig en gifitige slangen te over!

Na alle overpeinzingen besloten Holly en ik bij de quad bike te blijven, hout te verzamelen, een vuurtje te stoken en te inventariseren hoeveel eten en drinken we nog hadden: 1 biscuitje, 1 manderijn, 1 sinaasappel en 1 liter water. Onder tussen waren we druk bezig met hopen dat iemand zou merken dat we nog niet terug waren en verder kun je niet veel anders doen dan wachten, wachten en wachten in een niet zo'n comfortabele omgeving.

Vier uur later zagen we in de verte lichten opdoemen en na een tijdje kwam Cameron, Holly's vader, op de motor te voorschijn. Hij en een aantal wegwerkers waren al 3 uur lang naar ons aan het zoeken! Rond 10 uur 's avonds waren we weer terug in de keuken van Merluna en was een zeer ongeruste Michelle erg opgelucht om ons te zien. Zij dacht dat we om waren gevallen met de quad bike in één van de diepe rivierbeddingen en gewond waren. Dat was gelukkig niet het geval!

Gevaarlijke achtervolging

Een dag later verscheen er ineens een motor met zeer ruw uitziende jongens op de weg naar Merluna. Ze droegen een grote tas met zich mee. Cameron vloog achter de jongens aan: eentje (Fury) kreeg hij te pakken en de ander ontsnapte met de tas. Fury, bleek een drugsverslaafde te zijn, die op zoek was naar extra medicatie. Na een paar uur wachten kwam de politie uit Weipa om Fury te arresteren. De andere was nog steeds op vrije voeten op het land van Merluna.

's Avonds laat verscheen er een jonge jongen (12 jaar!), genaamd Rooney, in de keuken van Merluna. Hij was op zoek naar zijn maat ‘Fury'. Om een lang verhaal kort te houden: Fury wou de motor van Rooney's broer stelen, zodat hij medicatie kon zoeken. Rooney wilde voorkomen dat hij de motor stal en sprong achterop de motor. Halverwege wisselden ze en Fury dwong Rooney om verder te rijden.... en toen kwamen ze Cameron tegen. Na een warme maaltijd ging Rooney verder naar de politie om daar Fury op te halen, die inmiddels zijn afkickmedicatie had gehad.

Het ware outbackleven

Nadat Holly en ik waren gered van onze benarde positie in het weiland, sprong er een wallabie voor de auto waarin ik naar Merluna reed. De klap was zo hard dat we besloten door te rijden. Holly en Cameron reden op de motor achter ons en zagen naast de inmiddels overleden moeder een baby wallabie liggen. Ze brachten hem mee terug naar Merluna en zo had ik naast Bennie een tweede wallabie, Billy, om te verzorgen. Helaas was hij te klein, zwak en jong om te houden. Daarom hebben we samen met enkele gasten besloten Billy op te sturen naar het wild life park in Cairns.

Elke week weer sta ik verbaasd van de dingen die ik meemaak en denk ik dat ik nu toch wel zo'n beetje weet wat het is om in de outback te leven. Verrassingen blijven er altijd! Op een ochtend besloten Cameron en Michelle dat het goed zou zijn als ik een dag mee zou werken met Cameron. Hij doet af en toe werk voor de wegwerkers en kon wel wat hulp gebruiken. Dus daar ging ik op pad... om een dag de bulldozer te besturen. Tien uur lang zand verschuiven om een afvoer te maken voor een grote waterplas. Ik ben niet in de waterplas beland, maar daar is dan ook alles meegezegd. Op de een of andere manier maakte ik voortdurend hobbels in de afvoerweg en zodra je één hobbel hebt des te meer er volgen

Het was niet alleen de bulldozer die ik heb leren besturen ook een megagrootte vrachtwagen! Eén van de wegwerkers liet mij voor een paar kilometer in zijn vrachtwagen met drie trailers gevuld met zand rijden. En toen was er nog de dag dat ik diegene was die de boodschappen moest ophalen van de wekelijkse vrachtwagen. Daar ging ik met de kleine hute afgeladen met op z'n minst 30 dozen vol met eten, schoonmaakartikelen en drank. Al onze gasten creeëren ook een boel vuilnis, tot een paar weken terug had ik geen idee waar dit heen werd gebracht. Op een avond had ik vuilnisdienst: alles werd opgeladen in één van de oude voertuigen en ik moest het wegbrengen naar onze privé-vuilnisbelt en vervolgens in brand steken. Zo doe ik elke dag weer dingen die ik nooit zou denken te doen.

2.500 koeien verkocht aan Jakarta

Tien verschillende cattle bedrijven, waaronder Merluna station, hebben het voor elkaar gekregen om een importeur uit Jakarta geïnteresseerd te krijgen in hun rundvee. Als alles volgens plan verliep, zou de boot op 13 augustus vertrekken. Begin augustus gingen wij voor een paar dagen aan de slag om alle koeien bijeen te drijven met paarden en quad bikes. De geselecteerde koeien en stieren kregen een snelle behandeling in de yards en werden een week later opgehaald door de vrachtwagen.

Van alle cattle bedrijven moest er één werknemer mee met de vrachtwagen om de koeien voor drie dagen te verzorgen in Weipa, voordat ze op de boot werden geladen. En dat was ik, op naar Weipa! Overdag druk bezig met hooi ophalen en voeren (600 balen per dag), water checken en koeien wegen en in de juiste yard leiden. Iedere avond gingen we ergens heen voor diner, en zo heb ik de lokale pub, golfclub en bowlingbaan kunnen uitchecken. 's Nachts was het tijd om mijn swag uit te rollen onder de sterren, na een korte douchebeurt in een hokje zonder gordijn, maar wel met een spotlight...

Op donderdag de 13^de was het zover, de boot voer binnen om de koeien op te halen. Vijf uur later waren alle dieren geladen en vertrok de boot naar Jakarta. Michelle en Holly haalden me op van Weipa en samen reden we terug naar Merluna station. Onderweg zagen we ineens een aboriginal in het midden van de weg liggen. Eerst dachten we dat hij aangereden was en wellicht overleden. Toen we omdraaiden, toeterden en de politie hadden gebeld, bewoog de aboriginal. Achteraf bleek dat hij niet aangereden was, maar gewoon stomdronken op de snelweg in slaap was gevallen.

Tijd voor gezelligheid!

Ook al heb ik hier vrij lange werkdagen, er is altijd wel tijd voor leuke dingen. Gelijk de eerste dag op Merluna hing er een banner met de tekst: 'Welkom Thuis Laura' en was er een feestje voor een jarige gast. Verder hebben Holly, Rachel en ik met een aantal vrachtwagenbestuurders het drinkspel ‘4 Kings' gespeeld en gedanst onder een heldere sterrenhemel in het laadruim van de vrachtwagen. En afgelopen weekend lekker op de rodeo in Weipa gefeest.

Nieuwe werkgever, nieuw adres...

Vanaf vandaag tot en met 17 september werk ik op het cattle station ‘Watson River', de adresgegevens zijn:

Watson River

Laura Mout

Private Mail Bag 5

Cairns MC QLD 4870

Australia

Telefoonnummer: +61740603267

Internet/email: zeer beperkt (waarschijnlijk 1 of 2 keer in 4 weken)

Cameron en Doreen Quartermaine zijn de eigenaren van Watson River. Samen met hun, Nathan en Coughar ga ik al het werk doen dat de 7000 koeien en 100 paarden met zich mee brengen.

Eind september vlieg ik via Alice Springs (vijfdaagse toer) naar Melbourne om daar nog anderhalve week met familie door te brengen. En op 4 oktober is het tijd om naar Nieuw-Zeeland te vliegen.

Groetjes Laura